Take two: Let us worship
An dàrna turas: Dèanamaid adhradh
Let's have a look at this conversation again.

An do dh'ionnsaich thusa Ùrnaigh an Tighearna san sgoil nuair a bha thu na b' òige?
Did you learn the Lord's Prayer in school when you were wee?

Dh'ionnsaich. Agus aig an taigh dh'ionnsaich sinn a' Phaidir, a bhios rud beag diofraichte, tha mi a' creidsinn.
We did [learn]. And at home we learned the Our Father, which is a little bit different, I believe.

Bhiodh an tidsear ag ràdh rinn a h–uile madainn: dèanamaid ùrnaigh.
Our teacher would say every morning: let us pray.

Agus tha cuimhn' agam air a' mhinistear, an t–Urramach MacNeacail, aig seirbheisean na sgoile a h–uile bliadhna agus an guth mòr fuaimneach aige: ‘Dèanamaid ùrnaigh' agus 'leughamaid à leabhar ... Eòin'.
And I remember the minister at the school services every year and his booming [big loud] voice: ‘Let us pray’, and ‘Let us read from the book of ... John'

An cuala tu a–riamh Dèanamaid Adhradh air an rèidio?
Did you ever hear Dèanamaid Adhradh [Let us Worship] on the radio?

Chuala, ged nach robh mi ach beag aig an àm.
I did, even though I was only wee at the time.

Bha e mar gun robh seirbheis eaglaise—seirbheis Ghàidhlig—san dachaigh agad fhèin!
It was like having a church service—a Gaelic service—in your own home!

Bhithinn ag èisteachd gu dlùth ris an neach a bhiodh a' cur a–mach na loidhne. Bha sin mìorbhaileach, iongantach dhomh.
I would listen so carefully to the person precenting. That was miraculous, amazing to me.

A Thighearna! Siud am bus agam—tràth—feumaidh mi falbh! Am faic mi a–màireach thu, Dia na thoiseach?
Good Lord! There's my bus—early—I'll have to go! Will I see you tomorrow, God willing?

Aig Dia tha fios! Och, chì—ma cheadaicheas an Cruthaidhear!
Heaven knows! Och, I will—if I am spared [if the Creator allows]

Gum beannaicheadh Dia thu! Mar sin leat!
God bless! Bye!